Jun 8, 2011

i'm sorry if i can't see you!

Kadang-kadang tertanya diri ini
'why my eyes cannot catch them?'
...
Ishh..problem nie.
Serious.

Mesti tak fahamkan. 
Okay aku jelaskan di sini.

Baru-baru nie aku pergi pasar kat Kuala Nerang
Pasar hometown aku yang best.

Masa tengah berjalan nie, terperasan satu tangan tengah melambai-lambai dekat giler dengan muka aku.
Terkejut punya terkejut dan terkebil-kebil mata aku sampai terpinga-pinga kejap.
Pusing punya pusing, last sekali terpandang my bestfriend masa sekolah rendah 
dan dia tengah gelakkan aku.
Aku tertepuk dahi sendiri.

Akak aku sendiri boleh perasan batang hidung kawan aku, sedangkan aku..!
'Boleh pulak tak perasan kawan sendiri.'

Aku memang sorry-sorry minta maaf kat dia sebab memang mata aku tak nampak dia langsung.
Hopefully dia tak cakap aku nie s.o.m.b.o.n.g  pulak sebab tak tegur dia.
Hopefully...!

Balik saja rumah, aku terus menjadi seorang pemikir kepada kejadian di pasar tu.
 Bila fikir-fikir balik,
rasanya aku memang ada masalah dengan sight aku.

Bila aku berjalan, aku sangat susah/payah malah mungkin juga suku/separuh/sepenuhnya buta..(ohh..tidak) sampai langsung tak nampak orang di depan aku.
Pernah sekali abah panggil aku yang tengah jalan sorang-sorang kat pekan, namun aku langsung tak perasan/tak dengar abah panggil.
Bukan sekali dua, malah banyak lagi kejadian berlaku di mana orang panggil aku, namun aku langsung tak sedar kehadiran orang tu, sampai dah keluar kenyataan:
"Dia nie kalau berjalan mana nak dan (sempat) tengok sana sini. Jalan menonong aje!"

'What the hell i'm doing?'
'Aku rabun jauhkah?'

Ohh nO!

'Aku sayang giler mata aku.'
'Aku juga special dalam family sebab tak pakai spectacle.'
'Mata aku boleh baca words kecil walaupun jauh.'
'Mata aku cantik.' 
*Geli tapi kenyataan. 
'Sehodoh mana mata kita, selagi boleh melihat, ia masih cantikkan?'


Jadi kawan-kawan sekalian,
 kalau ternampak aku tengah berjalan,
 then korang jerit panggil nama aku sampai kerengkong terasa perit tapi 
aku masih degil tak nampak/tegur korang,
aku minta maaf sangat-sangat.

Kalau nampak/kenal korang, pasti aku tegur punya.
*Tapi sumpah aku takkan tegur/layan orang yang aku tak kenal 
atau berpura-pura tak nampak aku serta batang hidung aku!

Mungkin sebab kelemahan ini juga menyebabkan ada orang yang cakap dia nie (aku) s.o.m.b.o.n.g!
Tambah pulak berjalan dengan hidung tinggi (bukan dibuat-buat)
telah menguatkan lagi kenyatan tersebut.
Sorry kay!

Lagipun, takde apa pun pada diri aku nak s.o.m.b.o.n.g dengan kawan-kawan atau orang luar sana.

Nak kata kaya, aku orang sederhana.
Nak kata famous, sikit pun orang tak kenal.
Nak kata pandai, bengong-bengong adalah aku nie.
Nak kata cantik,hmm..*cantik subjektif kay. 
*Selagi cukup anggota dan normal minda/fikiran, cantik la tu kan?
Aku sedang-sedang ja kot!

Maaf lagi andai aku dikatakan s.o.m.b.o.n.g
sebab siapalah aku nak s.o.m.b.o.n.g di muka bumi ini!



So i'm soo sorry if i can't see you!